schooltje spelen

Sinds maandag spelen Alma en ik schooltje. Het is een beetje raar voor thuisonderwijs, om dat zo te noemen, maar zo voelt het in ieder geval. Het is voor Alma om te oefenen wat schoolwerk inhoudt, zodat ze een beetje voorbereid is als ze naar school gaat.

We hebben allerlei standaard materiaal uit de kast getrokken, waar we soms al een jaar niet naar om kijken, om mee te werken. Dat betekent voor taal opeens weer van die invuloefeningen maken, en dan niet eentje, maar twee bladzijden achter elkaar. Voor rekenen gewoon rijtjes sommen maken, zonder ons te laten afleiden door spannende vragen.

Gisteren ging het prima, zo’n eerste dag is iets anders wel gek en leuk. Vandaag was het al minder nieuw en dus ook minder leuk. Onze dochter houdt niet zo van standaard werkjes merken we weer. De innerlijke tegenzin zorgt er dan ook voor dat een simpel invuloefeningetje heel lang kan duren en steeds minder leuk wordt. Maar halverwege pakte ze zich samen en ging in een hogere versnelling om het even af te maken. Een doorzettertje vindt ze zichzelf.

Met rekenen lukte het niet goed om de spannende vragen te ontlopen, want de breukensommen die ze op de oefen cd had waren al gauw zo makkelijk, tekens hetzelfde…, dat er vanzelf leukere sommen in haar op komen. Bijvoorbeeld wat is meer, 3/7 of 4/9? Hoe kan je bewijzen of wat je intuïtief aanvoelt ook goed is? Uiteindelijk konden we het niet laten om een reeks breuken op volgorde te gaan zetten, eerst intuïtief en dan uitgerekend, te leuk om te laten liggen zo’n som. Voor wie nog zo’n uitpluizer in huis heeft, het was de volgende reeks (in willekeurige volgorde): 1/2, 1/4, 2/5, 4/6, 1/9, 2/7, 3/8, 1/3. Veel waren intuïtief op de goede plaats gekomen, maar bij sommige gaf toch alleen het echte rekenwerk uitsluitsel. En het brengt ons vanzelf naar de decimale getallen, die zijn makkelijker, of toch niet?? Morgen maar eens in het standaard materiaal kijken naar sommen met decimale getallen…

Aardrijkskunde met topografie oefeningen en boekjes met invulwerk, geschiedenis volgens de canon. Oei, het is wel weer wennen om zo binnen de kaders te blijven.

Zolang het te verdragen blijft gaan we hiermee door, het levert in ieder geval gespreksstof op. Gelukkig zijn we vanochtend wel lekker gaan paardrijden op de Pietersberg, kinderen op school krijgen tenslotte ook gymnastiek…

Ondertussen hang ik elke dag wel aan de telefoon met schoolbesturen of schooldirecteuren, we weten nog steeds niet of de groene school open blijft (zij helaas ook niet), we zoeken naar andere scholen met een beetje extra ruimte en we zijn toch maar met de Leonardoschool een stukje verderop in gesprek. Want zolang ze met mij thuis is heeft zo’n labeltje niet zoveel zin, maar als ze weer binnen kaders en standaarden moet gaan functioneren is het toch belangrijk dat het verschil een plek krijgt.