geslaagd

Zoals ik al in een eerder blog heb geschreven, heeft Alma aan de universiteit van Tel Aviv gestudeerd (via coursera.org). Het was een blok biologie voor under graduates (bachelor studenten) met de prachtige titel ‘What a plant knows’, en het ging over de zintuigen van planten. Hebben planten zintuigen? Zijn die vergelijkbaar met onze zintuigen? Hoe is er in de geschiedenis van de biologie over die zintuigen nagedacht?

Het was een hele ervaring, dat studeren. Elke week gingen we er een dag voor zitten, eerst de hoorcolleges kijken. De hoorcolleges en de opgegeven literatuur waren in het Engels. Tussendoor moest ze soms even de tuin in rennen of met Hobbes spelen om vervolgens weer extra kennis op te kunnen nemen. Ik heb wetenschappelijke stukken voorgelezen die als literatuur werden opgegeven. We hebben er over gepraat, extra materiaal opgezocht, bekeken en bestudeerd. Tijdens veel maaltijden ging het over wat ze nu weer geleerd had. Het was voor haar erg leuk om meer van een bepaald onderwerp af te weten dan papa. Elke week was er een quiz, voor een cijfer! Na de eerste twee quizzen om even in te komen, haalde ze vervolgens elke keer een 10. We zagen haar zelfvertrouwen groeien, ze werd zeker van haar zaak en van haar kennis, ze werd blij en trots op het werk dat ze deed. Het werkte door in allerlei ander werk wat ze doet, wiskunde bijvoorbeeld, maar ook schrijven.

Vervolgens kwam het afsluitende tentamen. Heel officieel, iedereen kreeg drie uur de tijd, de klok begon te lopen als de eerste vraag op het scherm verscheen. Voordat ze er aan begon hadden we besproken dat je de boeken mocht gebruiken en internet. Maar dat door de beperking in de tijd je natuurlijk niet alles kon opzoeken. Het was geen vals spelen als ze iets zou opzoeken. Ze vond dat heel goed, en raar eigenlijk dat dat op school als spieken wordt beoordeeld. De vragen waren heel moeilijk, per vraag was er altijd een rijtje mogelijke antwoorden waarvan er geen, één, diverse of alle antwoorden goed waren. Pittig was dat, en ze moest elke keer zeker weten wat wel of niet goed was. Er was niet aangegeven per vraag hoeveel antwoorden goed zouden zijn. Er was zelfs een vraag waarbij ze na lang nadenken moest besluiten dat geen van de zes antwoorden goed was, dat was eng! Na ruim twee uur was ze klaar. Mijn hulp had bestaan uit het voorlezen van de vragen en antwoorden, voorlezen van materiaal dat ze wilde nakijken, en helpen opzoeken van dingen in het meer dan 1000 pagina dikke biologieboek.

Voor ons was het experiment sowieso al geslaagd. Al had ze een 1 gehaald dan was het prima. Dat hadden we haar ook verteld. Maar na drie weken wachten kreeg ze te horen dat ze een 9 had gehaald. In totaal had ze 93,8% van de mogelijke punten voor het blok gehaald. Ze had het dus hartstikke goed gedaan. Ze heeft inmiddels haar ‘Statement of accomplishment’ binnen en ze is supertrots. Zeker toen ze hoorde dat er ook 1/3de deel is gezakt. Ze was de jongste student.

Ze is nu nog een boek aan het schrijven over wat ze geleerd heeft. Omdat ik niet zo makkelijk typ als normaal met die ontstoken pols, typt ze het allemaal zelf. Het duurt dus nog even… Maar als het af is kunnen mensen die niet de hele cursus willen volgen het ook lezen. En voor haar is het een verwerken van de kennis.

In januari begint ze met een nieuw blok, dit keer over wiskunde. We zijn benieuwd hoe dat zal gaan.